Kinder EHBO

Streep

Kinder EHBO, gewoon, omdat ik dat wil...

Herken jij dit? Van die gesprekken, waarin je tot de conclusie komt dat je eigenlijk heel graag iets zou gaan doen, maar dat het er uiteindelijk nooit van komt? En ken je ook dat gevoel, dat datgene toevallig iets heel belangrijks is en dat je telkens zo'n steek vanbinnen krijgt wanneer je je realiseert dat je dit nog steeds niet op je prioriteiten lijst hebt gezet?

Ik heb dit dus het afgelopen half jaar gehad. Al vanaf Zoë's geboorte heb ik eigenlijk met het idee gespeeld om een cursus EHBO bij baby's en kinderen te gaan volgen. Ik ben namelijk een über leek wat EHBO betreft en dat vind ik niet altijd super geruststellend. Zeker niet nu er zo'n klein, ongeleid projectiel door mijn huis huppelt...

Maar goed, inderdaad... Ik speelde met het idee...

Totdat Zoë afgelopen februari zomaar ineens besloot om mij de stuipen op het lijf te jagen door flauw te vallen in mijn armen. Ons dametje zat 's morgens lekker te eten aan tafel toen ze ineens heel hard zei: 'mama, auw' en naar haar buikje greep. Ik tilde haar uit haar stoel en toen ik haar neer had gezet op grond zakte ze als een vaatdoek in elkaar... Eerst dacht ik nog dat ze het met opzet deed, maar als snel zag ik dat ze haar oogjes dicht had, haar gezicht bleek werd en haar lippen grijs... Natuurlijk was ik op dit moment alleen thuis en ik had werkelijk waar geen flauw idee wat ik moest doen. Instinctief pakte ik haar op en legde haar op de tafel om te kijken wat er nou precies aan de hand was. Ik pakte mijn telefoon en belde... mijn moeder... Toen ik mijn moeder aan de lijn had kwam Zoë weer bij. Ze was suf, maar in ieder geval bij bewustzijn. We zijn met haar naar de huisartsenpost gereden en hebben de ochtend op de spoedeisende hulp doorgebracht. Er werd geen oorzaak gevonden, maar natuurlijk zat de schrik er bij mij goed in.

Achteraf besefte ik me dat ik totaal niet wist wat ik moest doen. Ik had Zoë op haar rug op tafel gelegd, maar was dat eigenlijk wel goed? Moest ze niet in de stabiele zijligging? Had ik haar überhaupt wel op mogen tillen? En de meest gestelde vraag door vrienden en familie: waarom had ik geen 112 gebeld? Nou... het antwoord op die vraag is eigenlijk dat ik alleen maar de hele tijd dacht: dit kan toch niet, dit kan toch niet?

Poppen mamaFeit is, je weet niet wat je doet op het moment dat je ervoor staat. Maar feit is ook dat ik het veel te lang heb uitgesteld om actie te ondernemen wat betreft het idee waar ik al zo lang mee speelde. En erger nog. Het heeft na dit voorval nog een half jaar geduurd! Vorige maand voerde ik voor de zoveelste keer het gesprek dat ik eigenlijk die EHBO cursus zou willen volgen. Want ja, wat moet je nu eigenlijk doen als je kindje zich verslikt? En wat doe je met een brandwond? Of als je kindje in mijn geval flauw valt? Zoë heeft nog steeds momenten dat ze helemaal wit wegtrekt en ik kan je vertellen, dat is behoorlijk eng om te zien!

Eindelijk besloot ik samen met een bekende om meteen na dat gesprek actie te ondernemen en we schreven ons samen in voor een cursus EHBO bij baby's en kinderen via Livis. De cursus bestaat uit 4 tot 6 uur theorie en 4 uur praktijk. En een klein cadeautje dat volgde... In mijn geval werd de cursus helemaal vergoed door mijn zorgverzekering!

Afgelopen weekend ben ik er maar eens goed voor gaan zitten. Ik behaalde het theorie gedeelte, maakte aantekeningen in een boekje dat nu hier in de keuken ligt en ik bestelde on-line een goede EHBO doos. Komende vrijdag rond ik de cursus af met het praktijk gedeelte. En ik ben zo blij dat ik eindelijk deze kleine stap gezet heb die uiteindelijk misschien wel grote gevolgen kan hebben. Ik voel me blij en opgelucht dat ik nu tenminste een beetje weet wat ik moet doen als mijn kind iets mankeert. En wat ook fijn is... Ik weet nu dat ik instinctief het juiste heb gedaan de dag dat Zoë flauw viel. Een baby of kind op de rug leggen om de adem te controleren is de eerste stap. En de volgende keer weet ik ook wat de vervolg stappen moeten zijn.

Mijn advies. Wil jij iets belangrijks doen, maar kan je er de tijd niet voor vinden in je drukke momlife.
Zoek een mede-mama en doe het samen! Samen lukt het wel...

Liefs,

hartje

Jodie

'Mama van een klein Draakje'

streep

 

© 2017 - 2024 Zilverdraakje | sitemap | rss | webwinkel beginnen - powered by Mijnwebwinkel